PNF w pediatrii
Jest to metoda oparta na założeniach koncepcji PNF. Została jednak tak skonstruowana, aby możliwa była jak najbardziej efektywna praca z dziećmi.
Jak wiadomo, wraz z rozwojem i wiekiem potrzebna jest odpowiednia stymulacja dobrana do rodzaju jednostki chorobowej oraz wieku, charakteru
i nastawienia młodego pacjenta. System pracy powinien uwzględniać nie tylko główne założenia koncepcji, ale także odpowiednie przekształcenie ich
na sposób akceptowalny i przyswajalny. W mojej opinii praca z dziećmi metodą PNF wymaga większej kreatywności od rehabilitanta niż zastosowanie jej w pracy z pacjentami w starszym wieku. Dotyczy to mianowicie konieczności znalezienia złotego środka pomiędzy tym, co terapeuta chce w danej terapii osiągnąć, a tym na co pozwala mu dziecko. Ważnym aspektem jest także motywacja i terapia prowadzona w sposób, który w opinii dziecka jest zabawą,
a my mamy poczucie celowości jego stymulacji.
Zastosowanie terapii PNF w pediatrii znakomicie sprawdza się w takich jednostkach chorobowych jak:
1.Mózgowe porażenie dziecięce2. Kręcz szyi, kręcz karku3. Uszkodzenie splotu ramiennego4. Przepuklina oponowo- rdzeniowa5. Rozszczep kręgosłupa6. Choroby neurologiczne7. Choroby o podłożu genetycznym8. Dystrofię mięśniowe